ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ

ΔΙΧΤΥΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ ΞΕΔΙΠΛΩΣΕΣ ΣΤΑ ΔΙΑΒΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ.
ΜΙΣΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ ΑΙΧΜΑΛΩΤΙΣΕΣ ΣΤΟΝ ΠΟΘΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ.
ΘΑΝΑΤΙΚΟ ΑΡΓΟ ΚΙ' ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ ΑΠΛΩΘΗΚΕ ΤΟ ΠΕΠΛΟ ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ ΣΟΥ.

ΑΣΕ ΜΕ ΤΩΡΑ ΝΑ ΞΕΠΛΥΘΩ ΣΤΟ ΔΑΚΡΥ ΠΟΥ ΓΕΜΙΣΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ
ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΜΟΝΗΣ ΣΟΥ.
ΑΣΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΓΙΑΤΡΕΥΤΕΙ ΣΤΗΣ ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑΣ
ΤΟ ΑΙΜΑΤΟΚΥΛΙΣΜΑ ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ.
ΑΣΕ ΤΗ ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΕΙ ΑΠ' ΤΑ ΓΕΜΑΤΑ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ
ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΠΕΡΑΣΤΙΚΩΝ.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΕΤΑΞΩ ΜΕ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΦΤΕΡΑ.

ΜΕΣ' ΑΠ' ΤΗ ΛΥΠΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΞΑΝΑΓΕΝΝΙΕΜΑΙ.
ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΞΕΝΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΡΟΒΙΛΙΖΟΜΑΙ ΑΝΕΒΑΙΝΟΝΤΑΣ
ΚΑΙ ΦΤΑΝΩ ΨΗΛΑ. ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 'ΚΕΙ ΠΟΥ ΕΨΑΞΑ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΕ ΒΡΗΚΑ.
ΚΑΠΟΤΕ.
ΞΑΦΝΙΚΑ.

ΕΚΟΨΑ ΤΟ ΣΚΟΙΝΙ ΤΗΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΗΣ ΣΟΥ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ
ΚΑΙΑ ΞΕΧΥΘΗΚΑ ΣΤΟ ΕΚΤΥΦΛΩΤΙΚΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ.
ΚΑΠΟΙΑΣ ΜΑΚΡΙΝΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΜΟΥ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ.
ΑΧΤΙΔΑ ΦΩΤΟΣ ΤΑΞΙΔΕΨΑ ΣΤΟ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΣΥΜΠΑΝ
ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΟΥ.
ΚΟΝΤΑ ΣΕ ΝΑΡΚΙΣΣΟΥΣ ΚΑΙ ΦΩΤΕΙΝΟΥΣ ΓΑΛΑΞΙΕΣ.
ΣΑΝ ΨΕΜΑ.

ΟΠΩΣ ΚΙ' Ο,ΤΙ ΕΖΗΣΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑ.
ΞΑΦΝΙΚΑ.