Απροσπέλαστοι τοίχοι
τα μάτια, η καρδιά
το δάκρυ δεν κυλάει
παγώνουν τα φιλιά
και μοιάζει η αγάπη
να είναι φυλακή
απόκριση δεν παίρνω
κερνάει η σιωπή.
Σου μίλησα κι' απόψε
και μ' άκουσες ξανά
απόηχος σαν νά' ναι
σε σήραγγα βαθειά,
απόηχος ξανά
στενάζει μυστικά
που ντύνεις τη ζωή μου
μονάκριβη σκια.
Μια λέξη τι να πει
και πως να ζωγραφίσει
το άπιαστο φιλι
όταν ο χάρος κλεύει
την καθε της στιγμή
χιλιάδες ν' ακουστούνε
θά' ναι μισή φωνή.
Μια νύχτα που σαλεύει,
μια νύχτα που αγρυπνά
κι' εσύ λαγοκοιμάσαι
σε άκαιρη σκοπιά..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου