Τσιγγάνα καρδιά..

Αγάπες και έρωτες,
φίλοι παντοτινοί,
πόση απ' την ομορφιά σας
κατάπιαν οι ενοχές
της τσιγγάνας καρδιάς μου!
Πόση απ' την ομορφια σας
σκιάστηκε στου "πρέπει"
της κοινωνίας το βωμό!
Πόση ευτυχία εξανεμίστηκε
και σωριάστηκε
στην άμμο του χρόνου!
Αλλίμονο!! Δεν μπορώ να δω.
Τσιγγάνα καρδιά μου,
πόσο άδικα σε μίσησαν
οι υποκριτές που πίστευες
πως σ' αγαπούσαν!
Εκείνοι που περίμενες
ν' αγαπήσεις κι΄εσυ
και σ' άφησαν
να πλανιέσαι ολημερίς
σαν φύλλο στον άνεμο,
τίποτα πια να μην σου ανήκει..??!
Με πόσο πόνο, πόσο δάκρυ,
πόσο κενό και κατατρεγμό
πλήρωσες την ομορφιά σου!
Και τώρα που το κατάλαβες
για που τραβάς ξανά
και με τι δύναμη?
Σε ποια λημέρια ταξιδεύεις,
ποιο λιμάνι θα βρεις για ν΄αράξεις
ή για να κρυφτείς
απ΄τα φαρμακερά τους βέλη,
εκείνων που δεν κατάφεραν
ποτέ ν' αγαπήσουν
και να σε φτάσουν..
Εσένα
αστραφτερή βασίλισσα,
που άξια το θρόνο σου κρατάς
και κάποιον να σου μοιάζει
δεν έπαψες ποτέ ν' αναζητάς..
Στην πλάνη σου γυρνάς.